skrupiać się

skrupiać się: {{stl_51}}{{LABEL="twpldeskrupiacacutespsieogon"}}{{/stl_51}}{{stl_39}}skrupiać się{{/stl_39}}{{stl_41}} (3. Pers -a){{/stl_41}}{{stl_7}} <{{/stl_7}}{{stl_3}}skrupić się{{/stl_3}}{{stl_7}}>{{/stl_7}}{{stl_41}} (-i){{/stl_41}}{{stl_7}}:{{/stl_7}}{{stl_9}} wszystko skrupiło się na mnie{{/stl_9}}{{stl_6}} fam.{{/stl_6}}{{stl_7}} ich musste alles ausbaden;{{/stl_7}}{{stl_40}}

{{/stl_40}}{{stl_9}}jego gniew skrupia się na dzieciach{{/stl_9}}{{stl_6}} fam.{{/stl_6}}{{stl_7}} seinen Ärger reagiert er an den Kindern ab{{/stl_7}}

Игры ⚽ Нужно сделать НИР?

skrupiać się — {{/stl 13}}{{stl 8}}cz. 3. os ndk VIIIa, skrupiać sięa się, skrupiać sięają się {{/stl 8}}– skrupić się {{/stl 13}}{{stl 8}}dk VIIb, skrupiać siępi się {{/stl 8}}{{stl 7}} o niesłusznej karze, o przykrych konsekwencjach czegoś: obciążać kogoś,… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
skrupić się — dk VIa, skrupić siępi się, skrupić siępił się skrupiać się ndk I, skrupić siępia się, skrupić sięają się, skrupić sięał się «spaść na kogoś, skupić się na kimś, obciążyć kogoś (zwykle o niesłusznej karze, o złych skutkach czegoś)» Ktoś zawinił, a … Słownik języka polskiego

Academic dictionaries and encyclopedias